بهونه خلقت |
حضرت آیت الله العظمی شیخ "عبدالکریم حائری یزدی"، مردی که در ظلمانیترین دوران تاریخ با تاسیس بزرگترین حوزه علمیه،زمستان استبداد را ذوب کرد واین افتخار را تا ابد در تاریخ قم ثبت نمود. تاسیس این حوزه علمیه ازآن زمان تاکنون همواره قم را در صدر قرار داده و این شهر را که مردمانش از قرنهای گذشته عاشقان اهل بیت (ع) بودهاند، به مرکز صدور انسانهای متدین و متقی تبدیل ساخته است. شیخ عبدالکریم حائری در سال 1267هجری قمری در روستای "مهرجرد" در 65 کیلومتری شهر یزد در خانوادهای متدین و با تقوا زاده شد، دورانی که یزد و نجف عمده مراکز حوزههای علمیه را دارا بودند. این عالم جلیل القدر، در دوران جوانی در دارالعباده یزد به تحصیل علوم دینی مشغول شد و دوسال نیز در جوار حرم قدسی حسینی درکربلا به تهذیبوتحصیل پرداخت. حوزههای درس این عالم ربانی در عتبات عالیات زیر نظر آیت الله اردکانی و میرزای شیرازی (بزرگ مرجع تقلید)،آیت الله فشارکی،شیخ فضل الله نوری طی شد و وی در کنار تحقیق و تفحص به هدایت و رهبری مردم در مسائل سیاسی و اجتماعی پرداخت. وی پساز بهرهمندی از درس آخوند خراسانی به موطن خود بازگشت اما به دلیل نبود فضای مناسب جهت فعالیت به کربلا مراجعت کرد و در این دوران بر خود لقب "حائری" (منسوب به حائر حسینی ) نهاد. باری دیگر بروز آشوب درکربلا باعث هجرت وی در سال 1332به ایران و ورود ایشان به اراک شد واین شهر با وجود تلاشهای بیوقفه این فقیه بزرگ شهرت یافت و جوانان بسیاری را برای کسب علوم دینی جذب نمود. گویند در این ایام امام خمینی (ره) جوانی بیست ساله بود که با شنیدن آوازه درس ایشان وارد اراک شد. در دوره صفویه حوزههای علمیه قم شکوه خاصی یافت و میرزایقمی تلاش بسیاری برای مرمت و بازسازی مدارس علمیه نمود،اما پس از ایشان حوزه علمیه قم بار دیگر از عالمان خالی شد و آنان به حوزه نجف اشرف عزیمت کردند. حجرهها خالی و گرد فراموشی بر قفسههای کتاب نشسته بود و گویی هیچ گاه دانش پژوهی اسلامی در حوزهعلمیه قم حضور نداشته است. در این دوران مدرسه دارالشفا تبدیل به محل اسکانفقرای شهر و یا زائران حرم حضرت معصومه (س) شد و کسبه از حجرهها به عنوان انبار استفاده میکردند و جوانان طلبه در این حجره به مباحث سطحی بدون حضور اساتید میپرداختند. حضرت آیت الله العظمی حائری در سال 1340هجری قمری وارد قم شد و به اصرار علمایی چون آیت الله کبیر، فیض و بافقی حوزه علمیه قم را راه اندازی نمود و با تلاش ایشان این حوزه تبدیل به بزرگ ترین حوزه علمیه جهان تشیع شد. وی با تحول درتغییر روش آموزشی، روش برنامههای درسی نجف را در حوزه قم اجرا کرد و با ابتکاری جدید توجه محصلین علومدینی بهژرفنگری در درس وبحث علمی و گرفتن امتحان از دروس حوزوی از سال 51ه.ق را آغاز کرد. تاسیس درمانگاه ، بنای عمارت جهت غسل مردگان در بیرون شهر ، تاسیس کتابخانه مدرسه فیضیه درسال 1349هجری و کمک به مردم قم از دیگر اقدامات ایشان در این شهر مقدس بوده است. وی پس از سالها تلاش و تحمل فشارهای رضاخان بر علمای دین در 17ذیقعده1355هجری قمری به دیار حق شتافت. روحش شاد و راهش پر رهرو باد. [ جمعه 89/7/23 ] [ 8:21 صبح ] [ فاطمه ]
|
|
[ طراحی : نایت اسکین ] [ Weblog Themes By : night skin ] |